ارائه الگوی تأثیر انتقال و یکپارچه سازی دانش بر انعطاف پذیری منابع انسانی

امروزه، انعطاف پذیری، عنصری مهم برای بقا در محیط های بسیارپویا به شمار می رود. در نتیجۀ این پیشرفت ها، محیط کسب وکار یک سازمان باید در تطابق با تغییرات، توانا باشد. یک سازمان و منابع انسانی آن باید قادر به واکنشی انعطاف پذیر نسبت به تطابق با تقاضاهای در حال تغییر باشند. انتقال و یکپارچه سازی دانش، راهی برای رسیدن به این هدف است. هدف از این پژوهش، تجزیه وتحلیل تأثیر انتقال و یکپارچه سازی دانش بر انعطاف پذیری منابع انسانی و ارائۀ الگو در این زمینه است. این مطالعه در دانشگاه یزد انجام شده است. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامۀ استاندارد گومز(2005) و از پرسشنامۀ انعطاف پذیری منابع انسانی بلترام مارتین (2008) استفاده شده است. روایی آن توسط خبرگان دانشگاه و پایایی آن نیز توسط آلفای کرونباخ تأیید شده است. نمونۀ آماری طبق جدول مورگان اندازه گیری شده و 123 پرسشنامه بین کارکنان به شیوۀ نمونه گیری تصادفی ساده توزیع شده است. شیوۀ پژوهش، توصیفیِ همبستگی است و داده ها، به وسیلۀ نرم افزارsmart pls و spss 21 تحلیل شده است. یافته ها نشان می دهد که انتقال و یکپارچه سازی دانش، تأثیر مثبت و معنی داری بر انعطاف پذیری منابع انسانی دارد.